به صراحت می توان گفت متأسفانه حوزه قرآنی، مخاطبان زیادی ندارد زیرا برای خیلی از افراد جذابیت و کشش لازم را ندارد لذا شاهد بی توجهی و بی انگیزگی مخاطبان نسبت به حوزه ی قرآنی هستیم. اما چه کار کنیم که افراد، علاقه مند و جذب این حوزه شوند و قرآن به جایگاه اصلی اش نزد مردم برگردد؟
در کنار وجود بی علاقگی ها و عدم جذابیت حوزه قرآنی برای مردم، شاهد جذابیت و توجه به برخی دیگر از حوزه ها از جمله حوزه ی فرهنگ و رسانه و به طور خاص، سینما و تلویزیون هستیم. اینکه چرا یک فیلم و سریال برای مخاطبان جالب است و طرفداران زیادی پیدا می کند از موضوع بحث خارج است و باید بررسی و کارشناسی شود اما آنچه مسلم است این است که ما، در عصر ارتباطات و رسانه قرار داریم. آیا می توان در چنین دوره ای موضوعات و محتواهای گوناگون را فقط در قالب چاپ و خبر و اطلاع رسانی و بدون هیچ آراستگی ای به مخاطبان ارائه داد و انتظار استقبال از آن را داشت؟ یقیناً پاسخ، منفی است. در دنیای امروز اگر می خواهیم مطلب و محتوای ما بیننده پیدا کند باید به همان سبک و سیاقی که مخاطب دوست دارد و می پسندد، به او ارائه شود.
قرآن یک کتاب معمولی نیست که محتوای آن قدیمی و منسوخ شود و بگوییم دیگر کاربردی ندارد بلکه در آن، موضوعات، داستان ها و پندهای فراوانی است که بسیار جای پرداختن به آن ها وجود دارد پس چه فرصتی بهتر از این که از رسانه به عنوان وسیله ای برای پرداختن به موضوع مورد نظر استفاده شود کما این که معدود تجربه هایی به این شیوه، موفق هم بوده اند نظیر فیلم محمد رسول الله (ص) و یا سریال یوسف پیامبر(ع). اما علاوه بر استفاده از شیوه های جذاب برای مردم می توان از ترکیب حوزه قرآنی با دیگر حوزه ها نیز بهره گرفت. اگر از حوزه ی قرآنیِ صرف بودن فاصله بگیریم و آن را با دیگر موضوعات، ترکیب و تلفیق کنیم چه بسا بر جذابیت کار افزوده شود و هم از رهنمودهای قرآن در حوزه های تخصصی بهره ای دو چندان بگیریم. نظیر قرآن و سیاست، قرآن و فرهنگ، قرآن و مدیریت، قرآن و اقتصاد و... .
بنابراین پیشنهاد، تحت این دو عنوان مطرح می شود:
1- استفاده صحیح و حداکثری، از رسانه ها و وسایل نوین ارتباطی در جهت هدف مورد نظر
2- تلفیق حوزه ی قرآنی با دیگر حوزه ها و رشته ها و کاربردی کردن آن
