نمایشگاه کتاب از مهم‌ترین رویداد‌های فرهنگی کشور است که هر ساله فرصتی را فراهم می‌آورد تا ناشران دستاورد‌ها و محصولات خود را به مردم عرضه کنند و از سویی دیگر مردم نیز می‌توانند بدون واسطه با ناشران و اهالی قلم ارتباط برقرار کنند. در این میان هر چه تنوع و سطح کیفی کتاب‌ها بیشتر باشد مخاطبان نیز تمایل بیشتری برای بازدید و خرید از خود نشان خواهند داد. اگرچه توجه به این نکته امری است لازم و ضروری اما کافی نیست و نیاز است که مسؤولان ذیربط نیز وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند. می‌توان نمایشگاه کتاب را به مثابه ایام برداشت محصول دانست که در آن هم ناشران و اهالی قلم می‌توانند به اهداف مد‌نظر خویش از جمله کسب سود و رونق صنعت نشر دست یابند، و هم مردم می‌توانند با کتاب انس بیشتری گرفته و با کتابخوانی به نیاز‌های گوناگون خود پاسخ دهند و مسؤولین نیز به اهداف و چشم‌اندازهای خویش در جهت ارتقا‌ی فرهنگ جامعه دست خواهند یافت اما همان‌طور که ما پیش از برداشت محصول باید بذر را بکاریم و به آن رسیدگی کنیم، پیش از برگزاری نمایشگاه کتاب نیز باید فرهنگ کتابخوانی در جامعه ترویج شده باشد نه اینکه به نمایشگاه کتاب به چشم تنها راه گسترش کتابخوانی نگاه کنیم. همچنین همان‌گونه که نحوه برداشت محصول به طوری که آن را سالم و تمام و کمال به دست آوریم حائز اهمیت است، نحوه برگزاری نمایشگاه نیز مهم است و باید امکانات و شرایط به گونه‌ای فراهم آورده شود که نه ناشران متضرر شوند و نه ارتباط مردم با آنان گسسته شود.
اگرچه نمایشگاه سی و یکم نیز حواشی و کاستی‌هایی داشت اما به نظر می‌رسد نسبت به سال گذشته وضعیت بهتر و قابل قبول‌تری داشت. مردم از اینکه امسال مجبور نبودند مسافتی طولانی را برای رسیدن به نمایشگاه طی کنند ابراز رضایت می‌کردند. ناشران بین الملل، خارجی و کودک نیز همچون سال گذشته نگران باد و باران و ضرر و زیان دیدن محصولات خود نبودند و این موارد در فروش بیشتر کتاب‌ها نسبت به سال گذشته اثرگذار بود. اما تمام این حرف‌ها به معنای این نیست که مصلی محل کاملاً بی‌عیب و نقصی برای برگزاری نمایشگاه است. شایسته است پس از تجربه برپایی بیش از سی دوره نمایشگاه، یک بار برای همیشه حاشیه‌های زیاد آن همچون مکان برگزاری یا آماده نبودن نمایشگاه در روزهای نخست و... برطرف شود و از این ظرفیت بزرگ فرهنگی به بهترین شکل ممکن استفاده گردد.
